Kategoria: Prawo

Zmiana stanu cywilnego związana jest z koniecznością podjęcia licznych decyzji – w tym na gruncie finansowym. W tej kwestii można często spotkać się z dwoma pojęciami, a mianowicie: intercyza i rozdzielność majątkowa po ślubie. Istotne jest, aby wiedzieć, czego dokładnie dotyczą. Wówczas będzie można podjąć ważną decyzję dotyczącą uregulowania sytuacji prawnej po zawarciu związku małżeńskiego.

Co trzeba wiedzieć o intercyzie i rozdzielności majątkowej?

W pierwszej kolejności należy wskazać definicje tych dwóch pojęć, z którymi można spotkać się podczas przygotowań do zawarcia związku małżeńskiego. Intercyza po ślubie to umowa zawierana w celu uregulowania relacji majątkowych. Co ważne, nie jest to to samo, co rozdzielność, choć w zależności od zawartych zapisów, może wprowadzać taki stan rzeczy, a także doprowadzić do rozszerzenia lub ograniczenia wspólności ustawowej. Ten rodzaj umowy można zawrzeć przed lub po ślubie wyłącznie w formie aktu notarialnego. Ponadto można ją zmienić lub rozwiązać. Jeśli intercyza małżeńska zostanie rozwiązana pomiędzy małżonkami, dojdzie wówczas do powstania wspólności ustawowej.

Jeśli strony zdecydują się po ślubie na rozdzielność majątkową, odpowiedzialność za zobowiązania finansowe obejmuje nie tylko majątek odrębny, ale też wspólny – należący do małżonków. Taki stan oznacza przede wszystkim brak wspólnej odpowiedzialności finansowej.

Dokumenty podpisywane przed lub po ślubie

Podsumowując przedstawione informacje, można stwierdzić, że intercyza małżeńska wprowadza w czyn rozdzielność majątkową. Tego rodzaju dokumenty mają na celu zabezpieczenie się na przyszłość. Mogą okazać się przydatne na przykład w przypadku pogorszenia sytuacji gospodarczej, długów małżonka czy odpowiedzialności finansowej. Są istotne przede wszystkim ze względu na regulację relacji finansowych między stronami związku. Rozdzielność majątkowa a intercyza to ważne zagadnienie, podkreślające, że pojęcia te, choć blisko ze sobą związane, nie są do końca tożsame.

Choć wiele małżeństw rozwiązywanych jest za porozumieniem stron, a sam rozpad pożycia małżeńskiego przebiega względnie spokojnie, nie wszyscy mają niestety to szczęście, by rozstać się z dotychczasową żoną bądź mężem w zgodzie. W takich sytuacjach problemem, którego rozwodzące się osoby nie są często w stanie uregulować samodzielnie, staje się m.in. współdzielenie domu lub mieszkania i niechęć jednego z nich do wyprowadzki. Jeśli w takiej rodzinie występuje jednak przemoc domowa bądź rażąca naganność zachowania jednego ze współmałżonków, w trakcie sprawy o rozwód możliwe jest uzyskanie stosownego orzeczenia sądu i eksmitowanie go.

Podstawa prawna do eksmitowania współmałżonka w trakcie sprawy o rozwód

Jeśli sprawa o rozwód wniesiona została m.in. ze względu na przemoc domową, której umyślnie dopuszcza się bądź jednorazowo dopuścił się jeden ze współmałżonków, wykorzystując swoją przewagę fizyczną, psychiczną bądź ekonomiczną, sąd może zobowiązać go do opuszczenia lokalu mieszkalnego na podstawie art. 560[2] k.p.c., o którym mowa w art. 11a-11ab ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
Poza tym eksmitowanie współmałżonka w trakcie sprawy o rozwód możliwe jest na podstawie przepisów zawartych w art. 58 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W tym przypadku konieczne jest jednak, żeby zainteresowany był w stanie udowodnić rażąco naganne postępowanie męża bądź żony, które uniemożliwia wspólne mieszkanie.
Dodatkowo do eksmitowania współmałżonka jeszcze w trakcie sprawy o rozwód można wykorzystać zapisy art. 13 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Jak długo trzeba czekać na rozpatrzenie wniosku o eksmitowanie współmałżonka?

W przypadku wniosków o eksmitowanie opieranych na przepisach zawartych w art. 560 k.p.c. sąd jest zobligowany do wydania rozstrzygnięcia w terminie miesiąca.

Trwałe rozstanie dwojga małżonków zawsze wiąże się z silnymi emocjami, a najczęściej również odbywa się w atmosferze konfliktu i żalu — jeśli w związku obecne są również dzieci, uczucia te znacznie się potęgują. W związku z powyższym, utrudnianie kontaktów orzeczonych przez sąd nie jest niestety niczym rzadkim, choć może przyjmować różne formy. W jaki sposób egzekwować możliwość zobaczenia się z synem lub córką?

Egzekwowanie kontaktów z dziećmi — 2 etapy

Rodzic, któremu utrudnia się kontakty z dzieckiem w momencie, gdy zostały one orzeczone przez sąd, może skorzystać z mechanizmu egzekucji tej możliwości. Jest to rodzaj szczególnego postępowania wprowadzonego do procedury cywilnej. Celem jest natomiast stworzenie skuteczniejszych rozwiązań ochrony uprawnień rodziców. Co ważne, postępowanie to nie jest prowadzone z urzędu, podstawą do jego rozpoczęcia jest wniosek składany do sądu opiekuńczego właściwego dla obecnego miejsca pobytu dziecka.

Pierwszym etapem egzekucji orzeczonych kontaktów z dzieckiem jest zagrożenie nakazem zapłaty określonej sumy pieniężnej, ustalanej na podstawie wielu czynników, w tym sytuacji materialnej. Taki zabieg ma pełnić przede wszystkim funkcję prewencyjną, mobilizując stronę utrudniającą kontakt (lub łamiącą jego zakaz) do stosowania się do poprzednich orzeczeń. Takie zagrożenie nakłada oczywiście sąd, wszelkie ugody między byłymi małżonkami nie są tutaj skuteczne.

Drugim etapem jest wystąpienie z wnioskiem o nakazanie zapłaty w kwocie ustalonej poprzednio. Jeśli zagrożenie karą pieniężną nie przynosi skutku, a strona utrudniająca dalej nie stosuje się do orzeczeń sądu, wtedy egzekucja orzeczonych kontaktów wkracza w drugą fazę, sąd ma również możliwość zmodyfikowania stawki. W tym przypadku orzeczenie jest wykonalne bez konieczności ubiegania się o nadanie klauzuli wykonalności (co przyspiesza cały proces). Egzekucja samych pieniędzy odbywa się natomiast za pośrednictwem komornika.

Zapraszamy do kontaktu z naszą kancelarią w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości.