Sprawy karne

NIEALIMENTACJA

WARTO WIEDZIEĆ

Nieopłacanie alimentów, (nota bene nie muszą one przysługiwać wyłącznie dziecku, ale też
byłemu małżonkowi czy rodzicowi), wiąże się z odpowiedzialnością karną, co reguluje
wprost art. 209 kk. Obowiązek łożenia na utrzymanie konkretnej osoby wynika z kodeksu
rodzinnego i opiekuńczego, jednak z punktu widzenia prawa karnego istotnym jest czy
nastąpiła konkretyzacja ww. obowiązku, tzn. czy alimenty zostały zasądzone orzeczeniem
Sądu, zapisane w ugodzie zatwierdzonej przez Sąd lub inny organ albo w innej umowie.

Dodatkowo kodeks karny rozróżnia czy osoba zobowiązana nie uiściła alimentów za 3
okresy, (niekoniecznie miesiące) lub czy wysokość zaległości wynosi równowartość
nieopłaconych alimentów za 3 okresy, czy też sprawca posunął się dalej, tj. naraził osobę
uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb. Oczywistym jest, że w
drugim przypadku sprawcy grozi surowsza kara.
Badając stan faktyczny w sprawie Sąd bierze pod uwagę konkretne przyczyny, które
wpłynęły na brak wykonania obowiązku ponieważ musi ustalić czy na pewno osoba
zobowiązana uchylała się od opłacania alimentów i czy w ogóle miała realne możliwości aby
płacić.

REPREZENTACJA

Niezależnie od roli, tj. osoby pokrzywdzonej tym przestępstwem czy też bycia sprawcą,
udział adwokata występującego w charakterze pełnomocnika lub obrońcy jest korzystny ze
względu na możliwość dopasowania właściwego rozwiązania w konkretnej sytuacji.
Reprezentując osobę pokrzywdzoną pełnomocnik będzie dążył do skazania sprawcy z
“surowszego przepisu”, zadba też o to, żeby sprawcy odebrano prawo jazdy, z kolei będąc
obrońcą wykorzysta możliwości prawne, aby sprawca ucierpiał jak najmniej.
“Sprawy karne”

ZNĘCANIE SIĘ

WARTO WIEDZIEĆ

Przestępstwo znęcania się nad osobą najbliższą sprawcy lub od niego zależną zostało
uregulowane w art. 207 kk. W naszym kraju zabronione jest znęcanie się zarówno fizyczne
jak i psychiczne, pewnym mitem jest przekonanie, że nie warto składać zawiadomienia do
organów ścigania, gdy sprawca dokonuje znęcania wyłącznie w formie psychicznej. Należy
podkreślić, że w ostatnich kilku latach wraz ze zmianą mentalności społeczeństwa organy
ścigania bardzo poważnie podchodzą do ścigania ww. przestępstwa i nie dotyczy to
wyłącznie sytuacji gdy pokrzywdzonymi są dzieci. Należy podkreślić, że tzw. przemoc
ekonomiczna jest również formą znęcania się, podobnie w aspekcie fizycznym –
pokrzywdzony nie musi mieć obrażeń, które wymagają hospitalizacji, nie musi mieć obdukcji
sądowo lekarskiej, choć niewątpliwie jej posiadanie wiele ułatwia. Fizyczne znęcanie się to
m. in. szturchanie, szarpanie, czy uderzanie osoby pokrzywdzonej.
Oczywistym jest, że znęcanie się nad dzieckiem, osobą starszą czy nieporadną np. w
związku z niepełnosprawnością, jest karane surowiej niż podstawowy typ tego przestępstwa,
podobnie jak doprowadzenie pokrzywdzonego do targnięcia się na własne życie.

REPREZENTACJA

Znęcanie się jest przestępstwem, które jak żadne inne wymaga udziału adwokata w roli
pełnomocnika pokrzywdzonego, który stanowi ogromną podporę dla osoby dowodzącej
swojej krzywdy, zadba o zgłoszenie i przeprowadzenie wszystkich niezbędnych i
nieoczywistych dowodów przestępstwa, które przecież “dzieje się” z reguły za zamkniętymi
drzwiami.

Jednocześnie nie można nie zauważyć, że w sytuacji konfliktu i kryzysu wywołanego np.
nałogami, stosunkowo łatwo jest doprowadzić do wszczęcia postępowania karnego
zmierzającego do skazania z tytułu ww. przestępstwa. Mając na względzie powyższe rola
obrońcy w powyższej sytuacji jest nie do przecenienia.
Szczególnego podkreślenia wymaga, że zdecydowanie duża część spraw karnych pozostaje
w ścisłym związku z aktualnie toczącym się rozwodem małżonków, co sprzyja
odpowiedniemu wykorzystaniu poszczególnych czynności prawnych z jednej sprawy w
drugiej.. i na odwrót.